(సాక్షి ఆదివారం ఫన్ డే 05 అక్టోబర్ 2014 అనుబంధంలో ప్రచురితం)
ఆమెను నువ్వు ఏడాదిగా ఎరిగినప్పటికీ ఏనాడూ ఆమెను కాఫీ షాప్ కు నువ్వు తీసుకుని వెళ్ళలేదు. నీ హాస్పిటల్ లో ఓ నర్సుగా పరిచయమైన ఆమెను, నువ్వు చాలా గాఢంగా ప్రేమించావు. ఆమె కూడా నీ ప్రేమను అర్ధం చేసుకుంది. ఇద్దరూ ఒకటౌదామనుకున్నారు. కానీ ఒకటవ్వగలరా ?
*******************************
ఖాళీగా కూర్చుంటే బాగుండదని
'బెల్జియం చాకో షాట్' ఆర్డర్ ఇచ్చావు. ఈరోజు ఆదివారం కావడం చేత కాఫీడే యువతీయువకులతో
కళకళలాడుతుంది. ఒక్కసారి వారందరినీ పరిశీలనగా చూసావు. లింగ భేదం చూసేకళ్ళకే గానీ జీన్స్
ప్యాంట్లకు, టీ షర్టులకు ఉండదు. నేటి ట్రెండ్ కు ప్రతిబింబాలైన క్యాప్షన్లేవో టీషర్టులపై
కొలువుదీరి నీవంటి రసజ్ఞుల చూపులను తమవైపునకు లాక్కుంటున్నవి. లెవీస్, పెపె, కిల్లర్,
లీ కూపర్ తదితర జీన్సుల చిరుగుల్లోంచి నవీన నాగరికత ఉట్టి పడుతుంది. నియాన్ బల్బుల కాంతి, చెవి పోగుల
మెరుపును మరింత మెరుగ్గా చూపుతుంది. తలకు పెట్టిన బ్రెలిక్రీం స్పైక్స్ ను బలంగా నిలబెట్టేందుకు
మరింత దోహదపడుతుంది.
హెయిర్ స్ప్రేల గుబాళింపో, డియోడ్రెంట్ల
పరిమళమో తెలియదుకానీ వేల తుమ్మెదల దప్పిక తీర్చే సౌరభమేదో కాఫీషాప్ ను ఆవరించుకుంది.
నిత్యం తెల్లకోటు వేసుకుని, మెడలో స్టెతస్కోపు పెట్టుకు తిరిగే నీకు, వీళ్ళ వేషధారణ
కృత్రిమంగా తోచడంలో వింత లేదు. మందులు, ఇంజెక్షన్లు, సెలైన్లు, స్పిరిట్ల వాసనలు నిండిన
నీ ముక్కుపుటాలు ఈ సుగంధ వీచికలను ఎక్కించుకుంటాయా?
ఏదో ఆలోచనల్లో ఉన్న నువ్వు,
నువ్వార్డరిచ్చిన 'బెల్గియన్ చాకో షాట్' రాకతో ఈ లోకంలోకి వచ్చావు. ఇంకా ఆమె రాలేదు.
అసహనంగా నీ ఐఫోన్ను అన్ లాక్ చేసి మెసేజ్ ఇన్ బాక్స్ తెరిచావు.
"సారీ రాం! మూడు రోజులుగా
నిన్ను కలవడం గానీ, ఫోన్లో మాట్లాడటం గానీ, నీకు మెసేజ్ చేయడం గానీ కుదర్లేదు. రేపు
సాయంత్రం ఆరింటికి గచ్చిబౌలి కాఫీడేకి రా. నీతో చాలా విషయాలు మాట్లాడాలి" ఆమె
పంపిన అదే మెసేజ్ ను నిన్నటి నుండి ఎన్నిసార్లు చదువుకున్నావో లెక్కేలేదు. టైం ఏడైంది.
ఆమె ఇంకా రాలేదన్న అసహనంతో నీకు బీపీ పెరుగుతుండగా కాఫీడే తలుపు, నీ గుండె గవాక్షం
ఒకే మాటు తెరుచుకున్నవి.
రోమన్ల ప్రేమదేవత వీనస్, కాపర్
సల్ఫేట్ రంగు చీర కట్టుకుని వస్తున్నట్లు గా ఆమె ముగ్ధలా నడుస్తూ వచ్చి నీ టేబుల్లో
నీ ముందు సీటుని ఆక్రమించుకుంది. ఆమె దర్శనంతో నీ బీపీ నార్మల్ కు చేరింది. కళ్ళు అరమోడ్పులయ్యాయి.
ఆమె ఇంట్లో ఏం జరగి ఉంటుందో నువ్వు ఊహించగలిగినా "ఏం జరిగింద"ని ప్రశ్నించావు.
ఆమె మౌనం వహించడంతో మళ్ళీ అదే ప్రశ్న సంధించావు.
"మన విషయం మా ఇంట్లో తెలిసిపోయింద"ని చెప్పింది.
"ఓస్ ! అంతేనా ! ఎప్పటికైనా తెలియాల్సిందే కదా"
అని తేలికపడ్డావు.
"నన్ను ఎన్నెన్ని మాటలన్నారో
తెలుసా ?" నీ నిర్లిప్తత ఆమెకు నచ్చలేదు.
"మా ఇంట్లోవాళ్లు నన్ను అంతకంటే ఎక్కువ అన్నారు.
నేనేమైనా నీలా బాధపడ్డానా ?" ఆమె పట్ల నీలో ఏ సానుభూతీ లేదు.
"అంటే! మీ ఇంట్లో కూడా
మన విషయం తెలిసిపోయిందా" ఆమె అమితమైన ఆశ్చర్యం ఒలకబోసింది.
"తెలిసిపోవడమేవిటి? తెలియజెప్పాను.
నేను నిన్ను పెళ్ళి చేసుకోవాలని నిశ్చయించుకున్నట్లు ఇంట్లోవాళ్ళందరినీ పిలిచి చెప్పాను"
- నీ ముఖంలో ఏ భావమూ లేదు.
"అప్పుడే ఎందుకు చెప్పావు
? కొన్నాళ్ళు ఆగి చెప్పాల్సింది" - మెనూ చూస్తూ ఆమె మెల్లగా పలికింది.
"ఇంకెన్నాళ్ళు ? మనం పెళ్ళి
చేసుకోవాలనుకుంటే ఇప్పుడే చేసుకోవాలి. ఈ ఒంటరి జీవితం నా వల్ల కాదు" - నీ దవడ
కండరం బిగుసుకుంది.
"ఇంతకూ మన విషయం తెలిసాక
మీ ఇంట్లో ఏమన్నారు?" - ఆమె లో ఆసక్తి వెల్లివిరిసింది.
"మా ఇంటి పరువు తీసానన్నారు.
నా ఆస్తి కోసం నువ్వు నన్ను వలలో వేసుకున్నావన్నారు. ఇకపై నలుగురిలో తలెత్తుకు తిరగలేమన్నారు.
ఇంకా చాలానే అన్నార్లే" - ముఖం వికారంగా పెట్టావ్.
"మా ఇంట్లో కూడా సేం టూ
సేం" - ఆమె గలగలా నవ్వేసరికి నువ్వు కూడా శృతిగా నవ్వావు.
ఇంతలో బేరర్ వచ్చాడు. ఆమె మెను
అంతా తరచి చూసి "డెవిల్స్ ఓన్" కోల్డ్ కాఫీ ఒన్ బై టూ ఆర్డర్ చేయడం తో బేరర్
నిష్క్రమించాడు.కాసేపు సమయం పై మౌనం స్వారీ చేసింది. నిశ్శబ్ద తరంగాల్ని చెదరగొడుతూ
టేబుల్ పై నువ్వు దరువేస్తుంటే ఆమె - "శేఖర్ కూడా అచ్చం ఇలాగే దరువేసేవాడు"
అంది.
"శేఖర్ పోయి ఇన్నాళ్ళైనా
అతనింకా నీకు గుర్తున్నాడా ? " - అడగకూడని ప్రశ్న అడిగి తప్పు చేశావు.
"ఏం ? నీకు నీరజ గుర్తులేదా
? " ఆమె ఈ ప్రశ్న నిన్ను అడుగుతుందని నీకు తెలుసు.
"ఎందుకు గుర్తులేదు ? ఆమె
వున్నన్ని రోజులూ నా జీవితం చాలా కలర్ ఫుల్ గా ఉండేది. దురదృష్టవశాత్తు ఆమె నాకు దూరమైంది.
ఆ తరువాతే నువ్వు పరిచయమయ్యావు. నీలో ఆమెను వెతుక్కుంటున్నాను " - వెర్రిగా నవ్వావు.
"నాకు కూడా అంతే ! శేఖర్
కూడా అచ్చం నీలాగే ఉండేవాడు. అప్పుడప్పుడు అనిపిస్తూ ఉంటుంది శేఖర్ చనిపోలేదు, నీరూపంలో
బ్రతికే ఉన్నాడని" అనురాగం నిండిన ఆమె చూపులు నీ గుండెల్లో నాటుకున్నాయి.
"అందుకే మనం పెళ్ళి చేసుకోవాలి.
మనం కోల్పోయిన ప్రేమను మళ్ళీ పొందాలి" నీ చేయి ఆమె చేతిని సుతారంగా నిమిరింది.
"మరి మన ఇళ్ళల్లో ఒప్పుకోవడంలేదు
!" అమాయకత్వం నింపుకున్న ఆమె కళ్ళు నీ సమాధానం కోసం ఎదురుచూస్తున్నయి.
"ఒప్పుకోకపోతే పోనీ.. మన
అవసరాలు వాళ్ళకు అక్కర్లేకపోతే వాళ్ళూ మనకు అక్కర్లేదు" నిశ్చయంగా ధ్వనించిన నీ గొంతులో ఏదో చిన్న వణుకు.
ఆమె ఆర్డర్ చేసిన కోల్డ్ కాఫీ
బేరర్ చేతుల్ని రెక్కలుగా చేసుకుని వచ్చి నీ టేబుల్ పై వాలింది.
"శేఖర్ కు కూడా నీలాగే
కోపం ఎక్కువ. కానీ మనసు మంచిది. నీకంటే ముందు నన్ను అతను ప్రేమించినంతగా ఇంకెవరూ ప్రేమించలేదు"
కాఫీ సిప్ చేస్తూ అంది.
"మా ఇంట్లోనూ అంతే ! నీలాగ
నన్నెవరూ ప్రేమించలేదు. అందరికీ నేను తెచ్చే డబ్బే కావాలి. నేను తిన్నానా, లేదా? ఉన్నానా,
పోయానా ఎవరికీ అక్కర్లేదు. కనీసం నాతో ఓ ఐదు నిముషాలు మాట్లాడే తీరిక కూడా ఎవరికీ ఉండదు
" - కాఫీ లో షుగర్ తో పాటుగా కోపాన్ని కూడా కలుపుతూ చెప్పావు.
"రేపు మన పెళ్ళయ్యాక నా
మీద కూడా ఇలాగే కోప్పడతావా? " ఆమె సందేహం సబబుగానే తోచింది నీకు.
"చ!చ! నీ మీద ఎందుకు కోప్పడతాను?నీతో
చాలా సరదాగా ఉంటాను. వారానికి రెండు సినిమాలు చూద్దాం.రోజు విడిచి రోజు రెస్టారెంటుకు
వెళ్దాం.నెలకోసారి ఏదైనా కొత్త ప్రదేశానికి వెళ్దాం" - ఆమె ఇష్టంతో పనిలేదన్నట్లు
చెప్పుకుంటూ పోతున్నావు.
"సరే నీ ఇష్టం. కానీ నువ్వు
స్మోకింగ్ మానెయ్యాలి. ఆదివారం మాత్రమే వోడ్కా తీసుకోవాలి. ఏది పడితే అది తినకూడదు.
నా వంట ఎలా ఉన్నా మెచ్చుకుంటూ తినాలి" ఆమె స్వరంలో అధికారం ధ్వనించడం నీకు నచ్చింది.
"సరే మేడం ! నువ్వు ఎలా
చెప్తే అలా ! రోజూ నువ్వు నీ సీరియళ్ళు చూసుకోవచ్చు, కానీ క్రికెట్ మేచ్ వచ్చినప్పుడు
మాత్రం నీకు నేను రిమోట్ ఇవ్వను. ఇంతకీ మనం ఏ టి.వి. కొందాం? కొత్తగా వస్తున్న ఎల్.ఈ.డి.
కొందామా ?" - ఆమె
సమాధానం కోసం నీ చెవులు ఎదురుచూస్తున్నాయి.
"ఆలు లేదు, చూలూ లేదు అన్నట్లుగా
అప్పుడే టి.వి. గురించి ఎందుకు?" - ఆమె తీయ్యగా విసుక్కుంది.
"ఆలి ఉంది. ఆ రెండోది కూడా.."
మిగిలిన వాక్యం పూర్తి చెయ్యకుండా కాఫీ తో పాటు మింగేసావు.
"చి చి.. సిగ్గులేకపోతే
సరి. పెళ్ళీడుకొచ్చిన మనవలను ఇంట్లో పెట్టుకుని కూడా ఇలాంటి ఆలోచనలేవిటో...
!" నువ్వు మర్చిపోయినా , ఆమె నీ వయసును గుర్తు చేసింది.
"అబ్బా! అక్కడికి తమరేదో
యవ్వన ప్రాదుర్భావ దశలో ఉన్నట్లు! నీకు ఇంజినీరింగు చదువుతున్న ముగ్గురు మనవరాళ్ళున్నారన్న
సంగతి గుర్తులేదేమో !" ఆమెను ఉడికిద్దామన్న నీ ప్రయత్నం ఫలించింది.
కాఫీడే లో ఉన్న వాళ్ళందరూ మిమ్మల్నే
చూస్తున్నారన్న విషయం నువ్వు గమనించలేదు. నీకు అక్కర్లేదు కూడా. ఆమెతో ఉన్నంత సేపు
ఆమె ప్రేమను అనవతరంగా పొందాలన్న ఆబ నీది.
" ఏవిటో ! మన రోజుల్లో
కాఫీ చల్లారిపోతే డబ్బులిచ్చే వాళ్ళంకాదు. ఈరోజుల్లో డబ్బిచ్చి మరీ కోల్డ్ కాఫీ కొంటున్నాం.
హా ! హా! హా! " నీ హాస్య చతురతకు ఆమె పెదవులు విచ్చుకున్నాయి.
"ఇంక వెళ్దామా ? తొమ్మిది
కావస్తుంది " బిల్ కట్టేసి ఆమె వాచీ చూసుకుంది.
రెండు మూడు గంటలుగా కూర్చోవడం
మూలాన నీ కాళ్ళు పట్టెసినా నెమ్మదిగా లేచి నిల్చునే ప్రయత్నం చేసావు. నీ నడక మొదలైంది. ఊతం లేనిదే
నీవు నడవలేవు. ఒక చెయ్యి నీ చేతి కర్ర మీద, రెండవది ఆమె భుజం మీద! నీ నడక సాగుతుంది.
నీదే కాదు, తోడున్న ఏ నడకా ఆగిపోదు.
శతమానంభవతిః
